. นับจากวันที่กลับมาถ่ายรูปอีกครั้ง (มกราคม 2020) จนถึงตอนนี้ก็สองปีจะครึ่งแล้ว มีเรื่องราว มีการพบจุดหยุดคิดเป็นระยะ ๆ ก็เลยขอมา แสดงออกและแบ่งปัน ณ ที่นี้ครับ
. แรกเริ่มเดิมทีนั้น ผมก็ถ่าย jpeg ครับ เน้นไว ส่งง่าย ๆ จนบ่อยครั้งเข้า มาย้อนดูผลที่ตัวเองถ่ายรูปไปนั้น ก็ได้ค้นพบว่า ภาพที่เกิดขึ้น มันไม่ใช่สิ่งที่ผมเห็นจริง ๆ นี่หว่า บางภาพที่มันสวย มันก็สวยนะ แต่มันเกินจริงจากที่ผมเห็นด้วยตาตัวเองไปมากเลย จนมีพี่ที่เคารพแนะนำว่า ลองถ่ายเป็นไฟล์ดิบ (RAW) ดู ชีวิตการเป็น moment capture หลังจากนั้นของผมก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง
. ไฟล์ RAW มันเหมือนเป็น second chance สำหรับผมครับ พอใช้คู่กับ jpeg ที่ได้มาด้วยกันแล้วนั้น ผมก็ได้ guideline ว่า ณ เวลาดังกล่าว ผมกำลังเล่าเรื่องผ่าน subject ในภาพถ่ายนั้นอย่างไร ? มีความรู้สึกตรงหน้าอย่างไร ? และ mood and tone ของภาพที่ควรจะเป็น อ้างอิงตามภาพในใจผม เทียบกับ สิ่งที่ jpeg engine ที่อุปกรณ์บันดาลมาให้ผมนั้น มีความแตกต่างกันมากน้อยอย่างไรบ้าง
. ผมเลย ไม่รีบที่จะเล่าเรื่องนั้น ๆ มากจนเกินไปนัก ลองเดินสำรวจสิ่งต่าง ๆ ที่อยู่ใน RAW File นี้ เจอนั่นนี่ เห็นสิ่งที่มองข้ามไป เห็นเส้นเรื่องที่ซ่อนไว้ คำระหว่างประโยค อารมณ์ที่ซ่อนภายใต้ภาษากาย และอื่น ๆ อีกมากมาย ผมเพียงแค่กลับไปเปิดสิ่งเหล่านั้นออกมาในปริมาณที่เหมาะสม และตรงกับภาพในใจให้มากที่สุด
. หน้าที่ของผมต่อภาพ ๆ หนึ่ง ก็จบลงเพียงเท่านี้
. ขอให้สนุกกับการบันทึกเหตุการณ์ชีวิตในทุกเหตุการณ์ครับ