จากการที่ผมเองได้ ริเริ่มการถ่ายภาพแบบเข้มข้นมา 2 ปี ได้ทดลองอะไรหลายอย่าง เลยมาแบ่งปันสิ่งที่ได้ตกตะกอนนอนก้นไว้ เป็นคำสองคำนี้ ระยะ และ พื้นที่
ระยะ
การรักษาระยะ (ทั้งแบบรูปธรรมและนามธรรม) ทำให้เกิดการเล่าเรื่องตรงหน้าได้ในแบบที่ควรเป็น
ถ้าใกล้จนเกินไป ผู้ดำเนินเรื่องเกิดความอึดอัดขัดใจในการถูกเห็นในสิ่งที่ตัวเองไม่ต้องการเปิดเผย
ถ้าไกลจนเกินไป ก็ไม่สามารถสื่อสารเรื่องราวของผู้ดำเนินเรื่องได้ชัดเจนตามที่ผู้ดำเนินเรื่องตั้งใจไว้ได้
พื้นที่
ในเฟรมภาพที่เกิดขึ้นตรงหน้า ความพอดีของผู้เล่าเรื่องต่อบริบทแวดล้อม ณ ขณะนั้น ทำให้เรื่องราวกลมกล่อม
อะไรที่มากไป หรือน้อยไป ความรู้สึกก็ไม่ต่างกับ จุดดำกลางภาพบนกระดาษขาว และ ต้นไม้ที่ไม่อาจจะพยุงตัวให้เติบโตได้โดยไร้กระพี้และเปลือกนอก